کـــلیسای آختــــامــــار وان
جــــزیـــره آختــــامــــار جـــزیـــــره‌ای اســـت در دریــــاچــــه وان تـــرکیـــه. نـــام آخــــتامــــار ارمـــنی اســــت. کــــلیســــای آختـــــامــــار، کلیــــسایـــی اســـت در فــــاصــــله ۴۱ کیــــلومتــــری جــــنوب غــــربی شــــهر وان بــــر روی جــــزیــــره آخـــــتامار. ایـــــن کــــلیســـا بـــا مــــعمــــاری کشـــیش مــــانــــوئـــل و بـــه دســــتور گـــاغیــــک اول و پــــادشــــاه واســـــپورکــــان مـــــابیـــــن ســــال‌هـــــای ۹۱۵ تــــا۹۲۱ مـــــیلادی ســــاخــــته شــــده اســـت.
اگر آن تـرک شیرازی بـــه دست آرد دل مــــا را
به دم گلگون کنم عـــــالم بسوزم دشت و صحرا را
که آن نازِ تنعم را ، جدال خال و لب حیف است
که بهتــر ترک شیــرازی ، نمــــــاید خال زیبا را
ز شوق روی او سوزد که خالی هم به لب سازد
شده لایق همان خالش همه دنیـــــا و عقبی را
دستی به رخ کشید و دعا را بهانه ساخت
ما را به غمزه کشت و قضا را بهانه ساخت
خود سوی ما ندید و حیا را بهانه ساخت
دستی به دوش غیر نهاد از کرم
ما را چو دید لغزش پا را بهانه ساخت
آمد برون خانه چون آواز ما شنید
بخشیدن نواله گدا را بهانه ساخت
رفتم به مسجد از پی نظاره رخش
دستی به رخ کشید و دعا را بهانه ساخت